Arbodienst mag niet buiten spel worden gezet!

Al eerder schreven wij over de ingewikkelde situatie die kan ontstaan als een EU-arbeidsmigrant ziek wordt terwijl hij in het thuisland verblijft. Maar wat nu als een werknemer zich ziek meldt en per direct naar een verslavingskliniek in Thailand vertrekt. Heeft deze zieke werknemer dan wel recht op doorbetaling van het loon tijdens ziekte? De kantonrechter Rotterdam oordeelde van niet.

Wat was er aan de hand?
Een medewerker met een arbeidscontract voor bepaalde tijd heeft zich op 5 maart 2019 ziekgemeld bij zijn werkgever. Vervolgens heeft de medewerker op 13 maart 2019 opnieuw zijn werkgever opgebeld en meegedeeld dat hij de volgende dag zal afreizen naar Thailand voor behandeling van zijn verslavingsproblematiek in een kliniek. Werknemer is op 14 maart 2020 ook daadwerkelijk naar Thailand vertrokken. De werkgever bericht de werknemer vervolgens schriftelijk op 9 april 2019 dat de situatie is besproken met de arbodienst en dat de werknemer door zijn vertrek naar het buitenland nu niet medisch onderzocht kan worden door de bedrijfsarts. Hierdoor is werknemer volgens werkgever tot en met het einde van de arbeidsovereenkomst – die eindigt op 30 april 2019 – niet in staat om te werken en om die reden wordt het vertrek gezien als het opnemen van onbetaald verlof. Werknemer is het hier niet mee eens en vordert na terugkomst betaling van loon bij ziekte over de periode 14 maart 2019 tot en met 30 april 2019. Werkgever weigert dit omdat werknemer, door zijn vertrek naar het buitenland, de arbodienst volledig buiten spel heeft gezet en niet de mogelijkheid heeft gegeven een plan van aanpak op te kunnen stellen met werknemer. Dit alles zorgt er volgens werkgever voor dat werknemer zich niet aan de re-integratieverplichtingen heeft gehouden. Ook betwist de werkgever bij gebrek aan (medische) stukken die haar arbodienst had kunnen verifiëren dat de werknemer ieder werk of iedere re-integratie fysiek onmogelijk heeft gemaakt door het zelfgekozen vertrek naar het buitenland.

Wat oordeelde de rechter?
De kantonrechter Rotterdam stelt allereerst vast dat er door de werknemer geen Deskundigenoordeel van het UWV is overgelegd, wat wel een formeel vereiste is als een werknemer loon bij ziekte vordert. De werknemer heeft wel aanvragen hiervoor ingediend bij het UWV, maar het UWV heeft geweigerd deze af te geven, onder andere omdat werknemer toen nog in Thailand verbleef. De kantonrechter is van oordeel dat in dit geval in redelijkheid niet van werknemer kan worden gevergd alsnog een verklaring van een UWV-deskundige bij de loonvordering te voegen. De kantonrechter vindt dan ook dat hij de vordering wel inhoudelijk kan behandelen.

Vervolgens moet door de kantonrechter dus worden beoordeeld of de werknemer in de betreffende periode, 15 maart tot en met 30 april 2019, arbeidsongeschikt was. De kantonrechter beantwoord deze vraag ontkennend. Uit de brief van de behandeld arts uit Thailand die de werknemer op 16 mei 2019 alsnog aan de werkgever heeft gestuurd, blijkt dat werknemer aan enkele stoornissen lijdt, maar niet dat werknemer als gevolg van deze stoornissen niet in staat was om te werken. Uit de brief kan dan ook niet worden afgeleid dat werknemer in deze periode arbeidsongeschikt was, zodat niet kan worden vastgesteld dat werknemer over deze periode recht had op loon bij ziekte.

Kortom, de werknemer krijgt nul op het rekest omdat hij met zijn vertrek naar Thailand de arbodienst en de werkgever buiten spel heeft gezet. Door deze actie van de werknemer kon de werkgever namelijk niet laten vaststellen of de werknemer wel ziek was en was er ook geen mogelijkheid om het ziekteverzuimtraject en de re-integratie vorm te geven. Dit moet de werknemer nu zelf ‘betalen’.

Ervaart u ook problemen met zieke werknemers in het buitenland? Wij adviseren en ondersteunen u graag!

https://www.wvo-advocaten.nl/re-integratie-van-zieke-eu-arbeidsmigranten-een-potentieel-risico/

Rechtbank Rotterdam (Locatie Rotterdam), 18 september 2020 ECLI:NL:RBROT:2020:13181