Als twee werknemers een conflict hebben, wordt de werkgever geacht zich in te spannen bij het vinden van een oplossing. Maar dat geldt evenzeer voor de twee kemphanen zelf.
In september 2008 ontstaat een conflict tussen twee medewerkers van een glaszetbedrijf. Een van hen meldt zich daarop ziek met psychische klachten. In december schakelt de werkgever een mediator in, maar de zieke werknemer weigert mee te werken aan bemiddeling en stelt dat hij pas weer komt werken als zijn collega wordt ontslagen. In maart 2009 wordt de werknemer gedeeltelijk arbeidsgeschikt verklaard door de bedrijfsarts, maar hij gaat niet aan het werk en meldt zich na korte tijd weer volledig ziek. Na een nieuwe beoordeling door de bedrijfsarts wordt de werknemer weer gedeeltelijk arbeidsgeschikt verklaard. Opnieuw verschijnt hij niet op het werk. Wel vraagt hij een deskundigenoordeel aan bij het UWV. Die instantie bevestigt dat de werknemer gedeeltelijk arbeidsgeschikt is. Begin mei meldt de werknemer zich weer volledig ziek en geeft hij aan dat hij alleen wil komen werken als hij zijn collega niet tegenkomt, hoort of ziet op het werk. De werkgever schakelt voor de tweede keer een mediator in, die met de werknemer om de tafel gaat zitten. In dat gesprek geeft de werknemer aan dat hij een ‘re-integratietraject tweede spoor’ wil. De werkgever gaat daar niet op in, maar biedt aan om de werkzaamheden zo in te richten dat de werknemer geen contact heeft met zijn collega, dat ze allebei een eigen lunchruimte en lunchtijd hebben en dat de ruiten tussen de werkplekken worden afgeplakt. De werknemer wijst ook dit voorstel af. Uiteindelijk wordt de arbeidsovereenkomst ontbonden onder toekenning van een beperkte vergoeding aan de werknemer. De werkgever heeft het loon van de werknemer niet (volledig) betaald over de perioden dat hij (gedeeltelijk) arbeidsgeschikt was maar niet heeft gewerkt.
De werknemer stelt een loonvordering in omdat hij vindt dat hij psychisch niet in staat was om te werken. Daarnaast stelt hij dat de reden dat hij zijn werkzaamheden niet heeft verricht, de werkgever dient te worden aangerekend. Volgens de werknemer heeft de werkgever niet genoeg gedaan om het conflict op te lossen, bijvoorbeeld door het gevraagde re-integratietraject in te zetten.
Oordeel kantonrechter
De kantonrechter stelt vast dat de werknemer in de perioden dat het loon niet is betaald, geheel of gedeeltelijk arbeidsgeschikt was. Ook verwerpt hij het verweer van de werknemer dat die niet geschikt was voor het verrichten van werkzaamheden bij zijn werkgever. Volgens de kantonrechter heeft de werkgever zich actief opgesteld en geprobeerd om binnen haar mogelijkheden het conflict tussen de werknemers op te lossen. Zij heeft twee keer een mediator ingeschakeld en aangepast werk aangeboden waarbij alles in het werk zou worden gesteld om ieder contact tussen de twee werknemers te vermijden. Van de werknemer had mogen worden verwacht dat hij zich actief zou inzetten om tot een oplossing te komen, zo meent de rechter. Door zelfs geen poging te ondernemen om via bemiddeling tot een oplossing te komen of de aangeboden werkzaamheden een kans te geven, heeft de werknemer onvoldoende meegewerkt aan zijn re-integratie. Het kan de werkgever ook niet worden verweten dat zij niet heeft meegewerkt aan een re-integratie tweede spoor. De loonvordering wordt dan ook afgewezen.
Aantekening
Het bijzondere in deze zaak is dat het gaat om een conflict tussen twee werknemers waar de werkgever geen partij in is maar waarvan hij wel de gevolgen ondervindt. Ook dan wordt van zowel werkgever als werknemer actieve medewerking verwacht bij het oplossen van de problemen. Niets doen of voorwaarden voor medewerking stellen, zoals in dit geval is gebeurd, kan een werknemer duur komen te staan.
